sábado, 6 de febrero de 2010

Lejos y cerca

Tan lejos de ti,
mi ombligo, mi mesa,
mi silla, mi altar,
mi columna, mi llanto,
mi alegría, mi cerro,
mi valle, mi cueva,
mi techo,
mi puño de piedras.

Pero tan cerca
que tu energía, tu espíritu
retoña en los parpadeos de mis ojos,
en las vibraciones mis venas,
en cada tic-tac del corazón,
en cada respiro y suspiro,
reencarna en cada paso firme,
germina en cada veinte días.

Tan cerca
que hoy comparto contigo
éste aromático copal Q’eqchi’
ésta llama de hilo y cera
ésta miel de alegrías
éstas flores de paz,
éste ajonjolí de la abundancia,
éste boj para los abuelos,
éste fuego que contagia de energía positiva,
éste Wajxaqib’ B’atz’ que nos hace unos.


M.Bolom 05.02.10 | 7Tz’i’

2 comentarios:

  1. Puchik mi amigo si que se le desarrollo su imagen, de tantos poemas, a ver cuando se hace uno de amor imposible pero que al final si se logra jejeje.... felicidades mi cuas....

    ResponderEliminar
  2. Video Izabal, gracias por tu comentario. Cada vez hay mas palabra en mi boca y en mis dedos para no callar mis impulsos y mis sentidos, jeje. Saludos y abrazos vos!

    ResponderEliminar

Kanab' kiib' oxib'aq aawaatin. Toja'q aawe!

Ajch'ok

  Atz’um   okox   nik’te’ ha‘   moqre chiru laa b’aqel              chi ruuch aawe              chi ru’j laawismal     k’iru c...